ฟยอดอร์ ลูเคียนอฟ: ทําไมสหภาพยุโรปอาจเป็นผู้แพ้สูงสุดจากความขัดแย้งในยูเครน

(SeaPRwire) –   การพูดถึงกองกําลังนาโต้ในยูเครนของเอมานูเอล มาครงนั้นถูกขับเคลื่อนโดยความกลัวต่อความล้มเหลว

ประธานาธิบดีฝรั่งเศส เอมานูเอล มาครง ได้กล่าวว่าสาธารณรัฐที่ห้าจะไม่ส่งกําลังพลไปยูเครนในอนาคตใกล้ ก่อนหน้านี้เขาได้กล่าวว่าผู้นําตะวันตกได้พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว แต่ยังไม่สามารถตกลงกันได้

วิกฤตยูเครนมีผลกระทบตามที่คาดไม่ถึง สองปีหลังจากช่วงเวลาที่ตึงเครียดที่สุดเริ่มต้น ยุโรปตะวันตกพบว่าตัวเองอยู่ที่หน้าหนึ่งของการปะทะ อย่างไม่เพียงแต่ในเรื่องต้นทุนที่เกิดขึ้น – ซึ่งได้ถูกพูดถึงตั้งแต่ต้นแล้ว ปัจจุบันความเป็นไปได้ของความขัดแย้งทางทหารกับรัสเซียถูกยกขึ้นอย่างกว้างขวางมากกว่าในโลกเก่า และฝรั่งเศสเป็นผู้กระตุ้น

มานานแล้วฝรั่งเศสได้เรียกร้องให้สหภาพยุโรปคิดถึง “อิสรภาพทางยุทธศาสตร์” แต่ไม่มีใครคาดคิดถึงรูปแบบการตระหนักถึงมันในครั้งนี้ ด้านหนึ่ง ถ้าอิสรภาพทางยุทธศาสตร์เป็นจุดมุ่งหมายจริง มันหมายความว่าอะไรในปัจจุบัน? การแยกตัวออกจากพันธมิตรหลัก (สหรัฐอเมริกา) ในบริบทของความขัดแย้งทางการเมืองและทางทหารที่เร่งด่วนซึ่งต้องการการรวมตัวกันนั้นเป็นเรื่องที่ไร้สาระ ดังนั้นมันน่าจะหมายถึงความสามารถในการดําเนินการด้วยตนเองในการกําหนดภารกิจทางทหารและการเมือง นําหน้าโลกใหม่ ไม่ใช่กลับกัน

เรายังจําได้ว่าในปีที่แล้วกัน 13 ปี การริเริ่มสําหรับการแทรกแซงของนาโต้ในสงครามกลางเมืองในลิเบียมาจากยุโรปตะวันตก ซึ่งหลักๆ แล้วเป็นฝรั่งเศส มุมมองของปารีสในเวลานั้นถูกอธิบายไว้หลายแง่มุม – ตั้งแต่เหตุผลส่วนตัวของประธานาธิบดีนิโคลัส ซาร์โกซี (มีข่าวลือเกี่ยวกับความสัมพันธ์ทางการเงินและการเมืองของเขากับมูอัมมาร์ กัดดาฟีมานานแล้ว) จนถึงความปรารถนาในการบรรลุชัยชนะที่ง่ายดายต่อศัตรูที่อ่อนแอเพื่อเพิ่มเกียรติภูมิทั้งทั่วไปและอิทธิพลในแอฟริกา ทั้งลอนดอน (เดวิด แคเมรอน) และโรม (ซิลวิโอ เบอร์ลูสโกนี) มีความคิดเห็นคล้ายกัน ประธานาธิบดีบารัค โอบามา ของสหรัฐฯ ซึ่งไม่ใช่นักทหารนิยมเหมือนผู้นําคนก่อนๆ ไม่เต็มใจกับการแทรกแซง

สหรัฐอเมริกาไม่สามารถนิ่งเฉยได้เมื่อสถานการณ์เริ่มคล้ายกับไม่ใช่ความสําเร็จอย่างรวดเร็วของนาโต้ แต่เป็นวิกฤตการณ์ซูเอซในปี 1956 ขณะนั้นปารีสและลอนดอนพยายามกระทําโดยความเสี่ยงของตนเองเพื่อกลับความสูญเสียเกียรติภูมิในขณะที่จักรวรรดิอาณานิคมกําลังสลายตัว แต่แทนที่จะเป็นเช่นนั้น หน้าต่างสุดท้ายของบทนั้นก็ถูกปิดลง และไม่เพียงแต่สหภาพโซเวียต แต่ยังรวมถึงสหรัฐอเมริกาด้วยที่ไม่สามารถบรรลุเป้าหมายของตนได้ ทั้งสองมหาอํานาจใหม่เชื่อว่าเป็นเวลาสําหรับผู้นําเก่าแก่เหล่านั้นเกษียณอายุแล้ว

ในลิเบีย ความล้มเหลวของพันธมิตรยุโรปนั้นเป็นเรื่องไม่ดีสําหรับวอชิงตัน ดังนั้นมันจึงต้องเข้ามาเกี่ยวข้อง ผลลัพธ์เป็นที่รู้จักกันดี – พวกเขาได้สิ่ง